 |
ลักษณะของสัญญาซื้อขาย
สัญญาซื้อขาย เป็นเอกเทศสัญญาอย่างหนึ่ง หมายถึง นิติกรรมสัญญาที่กฎหมาย ได้บัญญัติไว้โดยเฉพาะกำหนดรูปแบบ สาระสำคัญ กำหนดสิทธิหน้าที่ระหว่างคู่กรณี และ การระงับ แห่งสัญญา กฎหมายให้เสรีภาพ แก่ ประชาชนแต่ละคนที่จะเข้าทำนิติกรรมสัญญาใดๆ ก็ได้ภายใต้ การคุ้มครองของกฎหมายหลักในบรรพ 1-2 แห่ง ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และ นิติกรรม สัญญานั้นย่อมสมบูรณ์มีผล ใช้บังคับได้หาก ไม่ขัดบทบัญญัติ แห่งกฎหมาย เช่น กรณีเจ้าของที่ดิน สองคนซึ่งมีที่ดินติดต่อกัน..... ต่างคนทำสัญญาไว้ต่อกันว่าจะสร้างบ้านอยู่อาศัยในที่ดินจะไม่สร้าง
โรงงาน หรือ โรงแรมให้เป็นที่เดือดร้อนรำคาญแก่อีกฝ่ายหนึ่ง ดังนี้ย่อมเกิดเป็นสัญญา อย่างหนึ่ง
..และ มีผลบังคับกันได้ตามกฎหมายสัญญาซื้อขาย เป็นสัญญาต่างตอบแทนชนิดหนึ่งซึ่งมีคู่กรณี ที่เกี่ยวข้องสองฝ่าย คือ ฝ่ายผู้ขาย และ ฝ่ายผู้ซื้อ โดยที่ฝ่ายผู้ขายโอนกรรม สิทธิ์แห่งทรัพย์สินที่ซื้อ
ขาย ให้แก่ผู้ซื้อแต่ผู้ซื้อตกลงจะใช้ราคาทรัพย์นั้นให้แก่ผู้ขาย.....
ลักษณะของสัญญาซื้อขายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ได้บัญญัติเรื่องสัญญา ซื้อขายไว้ในบรรพ 3 ลักษณะ 1 เริ่มตั้งแต่มาตรา 453 ถึง มาตรา 517 ซึ่ง
ครอบคลุมถึงสัญญาซื้อขายธรรมดา และ สัญญาซื้อขาย เฉพาะบางอย่าง ซึ่งได้แก่ สัญญาขายฝาก สัญญาขายตามตัวอย่างขายตามคำ พรรณ นา ขาย
เผื่อชอบ และขายทอดตลาดมาตรา453 “อันว่าซื้อขายนั้น คือสัญญา ซึ่ง บุคคล
ฝ่ายหนึ่ง เรียกว่า ผู้ขาย โอนกรรมสิทธิ์แห่งทรัพย์สินให้แก่บุคคลอีกฝ่ายหนึ่ง เรียกว่า ผู้ซื้อ และ ผู้ซื้อตกลงว่า ใช้ราคาทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้ขาย”มีลักษณะสำคัญดังนี้ ......
1. สัญญาซื้อขายเป็นสัญญาต่างตอบแทน ซึ่งมีคู่กรณีที่เกี่ยวข้องสองฝ่ายคือ ฝ่ายหนึ่ง
ที่เรียกว่า “ผู้ขาย” และอีกฝ่ายหนึ่งที่เรียกว่า “ผู้ซื้อ” มาตกลงทำสัญญากัน
2. สัญญาซื้อขายเป็นสัญญาที่ฝ่ายผู้ขายโอนกรรมสิทธิ์แห่งทรัพย์สินที่ซื้อขายให้แก่ผู้ซื้อ
ในสัญญาซื้อขายนั้น ผู้ขายมีหน้าที่ผูกพันตนที่จะโอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินที่ตกลงซื้อ
ขายกัน
3. สัญญาซื้อขายเป็นสัญญาที่ฝ่ายผู้ซื้อตกลงจะใช้ราคาทรัพย์สินให้แก่ผู้ขาย คำว่า “ราคา” ในที่นี้คงหมายถึง เงินตราที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบัน อาจจะเป็นเงินของไทยหรือเงินสกุลอื่นได้ เพราะสามารถแลกเปลี่ยน ตามอัตรา ที่กำหนดโดยธนาคารแห่งประเทศไทยเป็นรายวัน
คำว่า “ตกลงจะใช้ราคา” ย่อมหมายความว่า ในการทำสัญญาซื้อขายกันนั้น เมื่อผู้ซื้อ และ ผู้ขายตกลงเพียงว่า “จะ” ใช้ราคาทรัพย์สิน สัญญาซื้อขายก็เกิดขึ้นแล้ว แม้จะยังไม่ได้ กำหนดราคาเป็นที่แน่นอนก็ตาม และ ย่อมมีผลผูกพันกันตามกฎหมายที่จะเรียกร้อง ให้ชำระราคา กันในเวลาใดเวลาหนึ่งก็ได้